Δεν υπάρχει τίποτε πιο δυστοπικό και δυσώδες από το σύστημα Μητσοτάκη. Κάποιος τον είχε παρομοιάσει με τον Κόμμοδο και δεν είχε άδικο. Μπόρεσε και μετέτρεψε το ελληνικό πολιτικό σύστημα σε ένα επικίνδυνο κακέκτυπο του αμερικανικού βαθέως νεο-ψευδο-συντηρητικού και νεοφιλελεύθερου κράτους, όπου επικρατεί η ζούγκλα της σκατίλας των παρακρατικών παραφυάδων, που ως μοναδικό μέτρο έχουν το κέρδος.
Κάντε λίγο την ανακεφαλαίωσή σας. Ακόμη και ο ίδιος ο Κούλης – ναι, ο Κούλης – μιλούσε κάποτε για την ηγεμονία της αριστεράς και το μόνο που κατάφερε να αλλάξει είναι να μιλάμε σήμερα για την ηγεμονία του άχρωμου και άοσμου ακραίου κέντρου. Από την ηγεμονία των «κάποιων» που πιστεύουν σε κάτι που δε μας αρέσει οδηγηθήκαμε στην ηγεμονία του «τα πάντα και τίποτε».
Η Ελλάς έχει ανάγκη από μία ανασύνταξη των δυνάμεων που απαρτίζουν την κοινωνία της. Η νέα τομή είναι ανάμεσα στους ανθρώπους του ατομικισμού και της ισοπέδωσης και σ’ αυτούς που εξακολουθούν να πιστεύουν στην εθνική συνοχή, ως μοναδική συνταγή επιβίωσης του Έλληνα. Η «σωστή πλευρά της ιστορίας» είναι – για μένα τουλάχιστον – αυτή που βλέπει τον Έλληνα στο επίκεντρο και όχι ένα απροσδιόριστο άτομο, που πασχίζει να επιβιώσει σε μία νέα δυστοπική και παγκόσμια τάξη πραγμάτων.
Όποιος χαρίζεται στο Μητσοτάκη, χαρίζεται στους δημίους της πατρίδος μας. Μην ενδίδετε στα ψευδοδιλήμματα όσων αναζητούν την πολιτική και οικονομική τους επιβίωση, εντός και εκτός του μαντριού.