Το έθνος και η ελευθερία αποτελούν αξίες που για την Αριστερά είναι εχθρικές. Με τη διάλυση του κυβερνητικού συνασπισμού, η Αριστερά αποκαλύπτει πλέον ανενδοίαστα το πραγματικό πρόσωπό της, επιτιθέμενη σε αυτές τις αξίες με κάθε τρόπο.
Αφού, λοιπόν, επετεύχθη μια μεγάλη νίκη εις βάρος του έθνους μας, χωρίς το παραμικρό χάσιμο χρόνο άρχισαν ο σταδιακός περιορισμός και η καταπίεση της ελευθερίας των Ελλήνων. Αρχισαν από τις αδικαιολόγητες και παράνομες προσαγωγές ανύποπτων πολιτών που διαδήλωναν στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία μας, συνεχίστηκαν με την παραβίαση του δικαιώματός τους να ζητούν την παρουσία συνηγόρου κατά τη διαδικασία της «εξακρίβωσης» και προχωρούν σταθερά με συλλήψεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος ατόμων που υποτίθεται ότι πρωτοστάτησαν στις κινητοποιήσεις τόσο στην Αθήνα όσο και στην περιφέρεια, έξω από τα σπίτια βουλευτών που υπερψήφισαν τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Ενα άνευ προηγουμένου πογκρόμ έχει εξαπολυθεί, όπου πλέον υπό αμφισβήτηση τίθεται κάθε έννοια ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης, ενώ σ’ αυτό συνδράμει και η κρατική τηλεόραση, χαρακτηρίζοντας ρατσιστικό το σύνθημα «Μακεδονία γη ελληνική». Κι όποιος νομίζει ότι αυτή είναι μια ευκαιριακή επίδειξη ισχύος κάνει μεγάλο λάθος. Αν δοκιμάσει κανείς να κατοχυρώσει ένα domain name με κατάληξη «.gr» που εμπεριέχει τη Μακεδονία και τα παράγωγά της αυτολεξεί ή ως συνθετικά, θα διαπιστώσει ότι η διαδικασία δεν προχωρά και μάλιστα χωρίς καμία εξήγηση.
Αυτό το τελευταίο μαρτυρά και την απόλυτη προσήλωση της κυβερνήσεως σε δεσμεύσεις που δεν γνωρίζουμε και οι οποίες δεν αφορούν μόνο την κύρωση της συμφωνίας αλλά και τη μονομερώς ταχεία εφαρμογή της. Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε την πλήρη συμμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ σε αντιδιαστολή με την προκλητική στάση του Σκοπιανού πρωθυπουργού;
Δεν ξέρω αν ποτέ μάθουμε αν για την εμμονή της κυβερνήσεως ευθύνεται η ιδεολογική συνέπειά της ή κάποια συναλλαγή ή και τα δύο, πάντως η κυβέρνηση Τσίπρα τσέκαρε άλλο ένα κουτάκι στην ακροαριστερή ατζέντα της και αυτό ακριβώς με τη συμπλήρωση της τετραετίας. Ταξική ισοπέδωση, επίθεση στις παραδοσιακές αξίες, αποδόμηση της εθνικής κοινωνίας και πολλά άλλα συνέθεσαν μία «επιτυχέστατη» θητεία. Αυτό που μένει είναι η κατάλυση της δημοκρατίας.
Α στείο και παράλογο, θα πουν κάποιοι. Μήπως, όμως, δεν ακουγόταν αστείο και παράλογο πριν από κάποια χρόνια, ότι οι έμφυλες ταυτότητες θα έμπαιναν για τα καλά στη ζωή μας εν ριπή οφθαλμού και ότι μια μουσάτη με κόκκινο φόρεμα θα πανηγύριζε μαζί με αλληλοασπαζόμενους στο στόμα άνδρες στα θεωρεία της Βουλής; Μήπως πριν από δύο τρία χρόνια δεν ακουγόταν αστείο και παράλογο ότι θα εκχωρούσαμε το όνομα «Μακεδονία» στα Σκόπια με τις ψήφους ακραιφνών «δεξιών», όπως οι κυρίες Παπακώστα και Κουντουρά;
Πιο απογοητευτική, πάντως, και από τις παραπάνω κυρίες είναι η κυρία Μπακογιάννη, η οποία, την ώρα που βλέπει τους δολοφόνους του άνδρα της να αλωνίζουν ελεύθεροι μαζί με τους επίδοξους μιμητές τους, βλέπει ως κίνδυνο την… «Ακροδεξιά». Τι να πω;