Προ μερικών εβδομάδων, ολοκληρώθηκε η νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης σχετικά με το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές. Το ζήτημα απασχόλησε την επικαιρότητα για αρκετούς μήνες, όμως είναι εμφανές ότι η κοινή γνώμη δεν μπόρεσε να διαμορφώσει μία καθαρή άποψη για το ζήτημα και μέχρι και σήμερα δεν είναι σε θέση να κρίνει την απόφαση αυτή της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Ο βασικός λόγος για την νεφελώδη αυτή κατάσταση είναι ότι δεν υπήρξε ένας σοβαρός δημόσιος διάλογος. Στο λεγόμενο «Μέτωπο των Κυριακών» – τουλάχιστον στον μιντιακό δημόσιο διάλογο αντεπαρετέθησαν αφενός μία λαϊκιστική και στείρα αντίδραση του τύπου «Ποτέ την Κυριακή», διανθισμένη με ηθικά, χριστιανικά αλλά και δήθεν σοσιαλιστικά φληναφήματα και αφετέρου η κυβερνητική τοποθέτηση, η οποία δεν έπεισε για τα όποια θετικά αυτής της επιλογής.
Ου ποιήσεις εν αυτή παν έργον
Καλώς ή κακώς, η αντικυβερνητική άποψη, η οποία συσπείρωσε αριστερούς, «λαϊκοδεξιούς», τον κλήρο και τους συνδικαλιστές του ακατάσχετου συνδικαλίζεσθαι και της παρλαπίπας, είχε να παλέψει με ορισμένα δεδομένα που εξ’ αρχής κατέρριπταν τις όποιες επιφυλάξεις. Στην τουριστική Ελλάδα υπάρχουν σωρεία περιοχών όπου τα καταστήματα παραμένουν ανοικτά τις Κυριακές. Ακόμη και στην ίδια την απαξιωμένη τουριστικά Αθήνα το Μοναστηράκι και η Πλάκα είναι ανοικτά τις Κυριακές. Λίγοι δε γνωρίζουν, ότι με βάση την προϋπάρχουσα νομοθεσία, ένα πολύ μεγαλύτερο κομμάτι του αθηναϊκού κέντρου είναι χαρακτηρισμένο ως τουριστική ζώνη και θα μπορούσε εδώ και καιρό να συμπεριληφθεί στο ίδιο καθεστώς. Υπάρχουν όμως και άπειρα επαγγέλματα, για τα οποία ισχύει το ίδιο. Περίπτερα, ψιλικατζίδικα, καταστήματα εστιάσεως, συγκοινωνιακά μέσα, υπαίθριες αγορές, εποχιακά καταστήματα και πληθώρα άλλων επαγγελμάτων, κυρίως στον τομέα της παροχής υπηρεσιών, «αψηφούν» την Τετάρτη εντολή του Κυρίου.
Αναρωτιέται λοιπόν εύλογα κάποιος: Όλοι οι εργαζόμενοι στις ανωτέρω περιοχές και στα ανωτέρω επαγγέλματα τι είναι; Θύματα; Αντίχριστοι; Ηλίθιοι; Ή μήπως είναι όργανα του διεθνούς καπιταλισμού και των μεγαλοκαρχαριών;
Το επιχείρημα της μαϊμούς
Από την άλλη, είχαμε μια κυβέρνηση, η οποία περιορίστηκε στο κλασσικό επαρχιωτικό επιχείρημα «και εις τας Ευρώπας το ίδιο κάνουν», προσφέροντας στον αντίλογο μεγάλο περιθώριο να αντιτάξει παραδείγματα αποτυχίας του ελληνικού ξενομανούς μιμητισμού. Δυστυχώς, η κυβέρνηση έδωσε κάθε δικαίωμα να χαρακτηριστεί ως εργολάβος μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, καθ’ ότι και οι όποιες ασφαλιστικές δικλείδες έβαλε για την δήθεν εξαίρεση μεγάλων εμπορικών σχημάτων θα εκπέσουν μελλοντικά και καλά θα κάνουν, αφού μία μεγάλη επιχείρηση δεν κρίνεται από την επιφάνεια των καταστημάτων της ούτε από το αν είναι αλυσίδα. Υπάρχουν αρκετές μικρομεσαίες ή και μικρές επιχειρήσεις που καλύπτουν πάνω από 200 τ.μ., ενώ με τον συγκεκριμένο νόμο, μία επιχείρηση με άνω του ενός καταστήματα μπορεί να χαρακτηριστεί ως αλυσίδα. Έλεος!
Η πραγματικότητα
Η αλήθεια για τις Κυριακές δεν είναι μία. Αλλού οι Κυριακές θα ωφελήσουν κι αλλού όχι. Το ζήτημα δεν μπορεί να ρυθμιστεί σε μία πανελλήνια βάση ούτε καν σε επίπεδο περιφερείας. Δεν είναι καν ένα ζήτημα περιφερειακό. Είναι στενά τοπικό και φυσικά στις περισσότερες περιπτώσεις αυστηρά εποχικό.
Οι λόγοι για να ανοίγουν τα καταστήματα τις Κυριακές μπορούν να είναι πολλοί. Μεταξύ άλλων είναι:
- Η προσθήκη μίας ή και περισσοτέρων ημερών διάθεσης προϊόντων και υπηρεσιών σε περιόδους αναμενομένης καταναλωτικής έξαρσης (π.χ. εορτές, εκπτωτικές περίοδοι και τουριστικές περίοδοι).
- Η προσέλκυση προσώπων που δεν μπορούν να περιηγηθούν στην αγορά τις υπόλοιπες ημέρες της εβδομάδος.
- Η προσέλκυση των τουριστών και επισκεπτών από άλλες περιοχές, των οποίων οι μετακινήσεις είναι πολύ πιο έντονες τα Σαββατοκύριακα.
- Ο συνδυασμός των αγορών με την ψυχαγωγία, η οποία περιορίζεται με τον καιρό όλο και περισσότερο στις Κυριακές.
- Η δυνατότητα δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας και αύξησης του εισοδήματος των μισθωτών αλλά και των επιχειρηματιών.
- Ειδικά για την Αθήνα τον πορειών και διαδηλώσεων και του μονίμου αποκλεισμού, η Κυριακή θα μπορούσε να είναι μία εμπορική ανάσα.
Όλα τα ανωτέρω πλαισιώνονται φυσικά από έναν σημαντικό κανόνα. Το άνοιγμα τις Κυριακές είναι προαιρετικό. Αν δεις ότι μπαίνεις μέσα δεν ανοίγεις. Αν δεν θες να εργαστείς δεν ανοίγεις. Αν δεν θες να εργαστείς, αλλά θέλεις ν’ ανοίξεις, επειδή κρίνεις ότι σε συμφέρει, τότε παίρνεις έναν υπάλληλο με ημιαπασχόληση ή πληρώνεις το ανάλογο τίμημα σ’ έναν υπάρχοντα υπάλληλό σου, ο οποίος σίγουρα θα θέλει να συμπληρώσει το εισόδημά του. Κι αν δεν θέλει, δόξα τω Θεώ, υπάρχουν στην Ελλάδα εκατομμύρια άνεργοι.
Τίποτε από τα ανωτέρω δεν ακούστηκε όλους αυτούς τους μήνες. Το πιο θλιβερό όμως είναι ότι όσοι φωνάζουν και διαμαρτύρονται μοιάζουν να ανήκουν σε μια άλλη εποχή. Κοντινή χρονικά, μα συνάμα τόσο μακρινή, προσπερασμένη από την πραγματικότητα. Λες και δεν βλέπουν ολόκληρες αγορές να εξαφανίζονται, συμπαρασύροντας μαζί τους ακόμη και τις όποιες υγιείς επιχειρήσεις περιελάμβαναν. Λες και δεν βλέπουν την Αθήνα να μετατρέπεται σ’ ένα τεράστιο σουβλατζίδικο ή καφετέρια. Λες και δεν νιώθουν την ανάγκη που υπάρχει για δουλειά και ψωμί.
Δέκα εντολές για την Κυβέρνηση
Από την άλλη, η κυβέρνηση, πρέπει να καταλάβει ότι το να παραβεί την Τετάρτη εντολή δεν έχει κανένα νόημα εάν δεν εκμεταλλευτεί στο έπακρο την μία και μόνη άμεση ευκαιρία που παρουσιάζει αναπτυξιακά η χώρα, που δεν είναι άλλη από τον τουρισμό. Για τον λόγο αυτό πρέπει:
- Να αναπτύξει τις συγκοινωνιακές υποδομές, συμπεριλαμβάνομένου και του σιδηροδρόμου, ο οποίος πρέπει να πουληθεί.
- Να επιταχύνει την σύνδεση λιμένων – σταθμών – αεροδρομίων και μεγάλων οδικών αξόνων και να ενθαρρύνει την ανάπτυξη των μαρίνων.
- Να περισώσει την μεγαλύτερη αγορά της χώρας, την Αθήνα και να την αναδείξει και πάλι σε κορυφαίο τουριστικό προορισμό.
- Να συνεχίσει το κυνήγι της φοροδιαφυγής, που τελείται κυρίως στον χώρο της εστίασης.
- Να νομοθετήσει για το συναθροίζεσθαι, το οποίο χάρις στην νομική αοριστία που του προσφέρει το Σύνταγμα, αποτελεί την μεγαλύτερη μάστιγα της πρωτεύουσας.
- Να εντείνει την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης και να μεθοδεύσει τις απελάσεις των παρανόμως εισελθόντων στην χώρα.
- Να διασφαλίσει ακόμη περισσότερο τον νόμο και την τάξη.
- Να βάλει κανόνες στο χωροταξικό και στις χρήσεις γης, ώστε να μην παραδίδονται οι ιστορικές αγορές της χώρας στην λαίλαπα του εύκολου χρήματος που κυνηγούν οι ερασιτέχνες της εστίασης και να εκποιήσει τα εγκαταλελειμμένα ακίνητα των δημοσίων οργανισμών, οι οποίοι αδυνατούν να τα εκμεταλλευτούν αποτελεσματικά.
- Να προστατεύσει, συντηρήσει ή εκποιήσει την τεράστια ολυμπιακή επένδυση που αυτήν την στιγμή καταστρέφεται εγκαταλελειμμένη.
- Να ενισχύσει τον χειμερινό τουρισμό με υποδομές και επενδύσεις που μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσαν να γίνουν και δεν γίνονται (π.χ. γκολφ).
Αν τα παραπάνω δεν γίνουν, δεν μας σώζει ούτε αν προσθέσουν όγδοη μέρα στην εβδομάδα.
