Ακούσαμε όλοι πρόσφατα την απροσδόκητη κίνηση των αναισθησιολόγων του νοσοκομείου της Σάμου. Επικαλούμενοι τον κώδικα ιατρικής δεοντολογίας δήλωσαν ότι δεν θα συμμετέχουν σε αμβλώσεις. Εξαίρεσαν μόνο περιπτώσεις που ορίζει η δεοντολογία, όπως λόγοι υγείας. Μάταια ανεζήτησα τα αίτια ή την αφορμή για αυτήν την πρωτοβουλία. Από σχετική ανακοίνωση του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου, υποθέτει κανείς ότι τα κίνητρα κάθε άλλο παρά ηθικά υπήρξαν. Ίσως και να ήσαν όμως. Ίδωμεν!
Η ανακοίνωση του Π.Ι.Σ.
Ο Π.Ι.Σ. κατακεραυνώνει την διευθύντρια του Αναισθησιολογικού του νοσοκομείου Άγιος Παντελεήμων της Σάμου. Της προσάπτει μάλιστα ότι υπήρξε μέλος του ΚΚΕ – δεν ξέρω τι σχέση μπορεί να έχει αυτό με την ιατρική επιστήμη αλλά με την ηθική σίγουρα έχει. Κρατώ όμως την πληροφορία, ότι από το 2005 η κυρία αυτή «χορήγησε αναισθησία σε 550 περιστατικά εθελούσιας διακοπής κύησης». Με απλά μαθηματικά, συμπεραίνουμε ότι μία μόνο αναισθησιολόγος συμμετείχε τα τελευταία δώδεκα χρόνια σε μία περίπου άμβλωση ανά εβδομάδα. Το νοσοκομείο διαθέτει τρεις αναισθησιολόγους, οπότε στο νοσοκομείο αυτό πραγματοποιούνται τρεις αμβλώσεις ανά εβδομάδα. Πού; Στη Σάμο των 33.000 κατοίκων. Στη Σάμο, λίγα μίλια από την Τουρκία. Στη Σάμο που φιλοξενεί hotspot με τριακόσιους περίπου λαθρομετανάστες και ποιος ξέρει πόσοι αλωνίζουν ανεξέλεγκτα στο νησί.
Το αναφέρω αυτό, διότι στο «hotspot» της Λαμίας, όπου φιλοξενούνται από διετίας τριακόσιοι μουσουλμάνοι πρόσφυγες, πληροφορίες λένε ότι από γεννήσεις και μόνον αυτοί έχουν αυξηθεί – αναπαραχθεί είναι το ορθότερον – κατά εξήντα. Το δεδομένο αυτό, δεν εμποδίζει τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο να χαρακτηρίσει την στάση των αναισθησιολόγων της Σάμου «παρελκυστική τακτική». Και ίσως να μην είχε καμία σημασία αυτό, αν δεν γνωρίζαμε ότι ο αριθμός των αμβλώσεων που πραγματοποιούνται στην Ελλάδα ετησίως ξεπερνούν τις 300.000, με το ποσοστό των ανηλίκων που προβαίνουν σε εθελουσία διακοπή κυήσεως να κυμαίνεται μεταξύ του 10 εώς 15 τοις εκατό του συνόλου.
Θλιβερός ο δείκτης γεννητικότητος των Ελλήνων
Η ηγεσία του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου δείχνει να αγνοεί επίσης, ότι ο δημογραφικός δείκτης γονιμότητας στην Ελλάδα έχει πέσει στο 1,34 παιδιά ανά γυναίκα έναντι 1,58 του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Και για να διατηρηθεί ο πληθυσμός στα ίδια επίπεδα ο δείκτης πρέπει να είναι τουλάχιστον στα 2,1 παιδιά ανά γυναίκα. Και να σκεφθεί κανείς ότι τα στατιστικά αυτά δεδομένα αφορούν στον πληθυσμό εν γένει και όχι στον γηγενή, στον ελληνικό πληθυσμό της Ελλάδος. Περιλαμβάνει δηλαδή και τις γεννήσεις που προέρχονται από μη-Έλληνες. Μη-Έλληνες, οι οποίοι συμμερίζονται αυτήν την «παρελκυστική λογική» και δεν σκοτώνουν έμβρυα, παρ’ ότι η μέση οικονομική τους επιφάνεια είναι πολύ μικρότερη από αυτή των Ελλήνων.
Οι πλούσιοι τεκνοποιούν λιγότερο από τους φτωχούς
Η Ελλάδα τα τελευταία 25 χρόνια διανύει μία περίοδο δημογραφικού μαρασμού. Σε αυτόν, την μεγαλύτερη συμμετοχή και άρα τον μικρότερο αριθμό γεννήσεων παρουσιάζουν περιοχές και δήμοι με υψηλότατο βιοτικό επίπεδο, όπως η Κηφισιά και το Παλαιό Ψυχικό, ενώ αντίσταση στο φαινόμενο αυτό προβάλλουν μόνον οι πόλεις της Θράκης, όπου μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί γιατί συμβαίνει αυτό. Οι πλούσιοι δήμοι ήταν και εκείνοι που στο παρελθόν είχαν την μικρότερη συμμετοχή στις μικρές δημογραφικές εκρήξεις που παρουσίασε δημογραφικά η πατρίδα μας.
Γίνεται λοιπόν σαφές ότι η τεκνοποίηση είναι μία απεχθής διαδικασία για την μέση Ελληνίδα και οι λόγοι για μία άμβλωση κάθε άλλο παρά οικονομικοί είναι συνήθως. Έχουν να κάνουν κυρίως με το λεγόμενο «Life-Style»που θέλει τις Ελληνίδες να επιδιώκουν την πρώτη τους εγκυμοσύνη μετά τα τριάντα πέντε, στην ηλικία που η μέση μουσουλμάνα γεννά το τέταρτο ή πέμπτο της παιδί.
Πρέπει να υπερδιπλασιαστούν οι γεννήσεις
Την τελευταία πενταετία οι γεννήσεις ανήλθαν σε 500.000 ετησίως με πτωτική τάση. Κι αυτό, παρά την μεταναστευτική ένεση που έγινε με το «έτσι θέλω» στην Ελλάδα. Ο πληθυσμός ξεκίνησε πλέον να μειούται. Και είναι αυτονόητο ότι σε αυτήν την εξέλιξη δεν έχει συμμετοχή ο μη γηγενής πληθυσμός. Αυτός αποτελεί ήδη πλειονότητα εντός των μαιευτηρίων. Για να αναστραφεί η κατάσταση πρέπει οι γεννήσεις να διπλασιαστούν. Η διά νόμου και ηπίων πολιτικών αποθάρρυνση των αμβλώσεων θα μπορούσε να προσφέρει μία εξαιρετική ώθηση σε αυτή την κατεύθυνση.
Εθνικής σημασίας ο περιορισμός των αμβλώσεων
Και τι πρέπει δηλαδή κανείς να κάνει; Να υποχρεώσει τις Ελληνίδες να γεννούν σαν τα κουνέλια; Ίσως, αν αναλογιστούμε ότι σε εκατό χρόνια το έθνος μας απλά δεν θα υπάρχει. Ίσως όμως να ήταν μια καλή λύση για αρχή να μην σκοτώνουμε έμβρυα. Να ιδρώσει λίγο το αυτί κάποιων κυριών για τη ζωή που κουβαλούν μέσα τους. Κι αν αυτή η νέα μικρή ζωή τις αφήνει αδιάφορες ή ο μπούλης που «έκανε τη ζημιά» δεν είναι ακόμη άνδρας ή δεν θέλει να φερθεί σαν τέτοιος, να δώσουν την ευκαιρία σε ένα ζευγάρι από τα πολλά, που έχασαν το τραίνο ή ο Θεός δεν τα αξίωσε, να υιοθετήσει ένα παιδί.
Και μιας και αναφερθήκαμε στον Θεό, καλό είναι να μην παραβλέπουμε και τα όσα ευαγγελίζεται η ελληνορθόδοξη θρησκεία, αλλά και η βιοηθική προσέγγιση του θέματος. Αυτά, στις προηγμένες – προοδευτικές χώρες που επικαλούνται οι διάφοροι εγχώριοι επικριτές μίας «παρελκυστικής τακτικής», λαμβάνονται πολύ σοβαρά υπ’ όψιν στον δημόσιο διάλογο.
Επιδόματα μόνο σε μητέρες
Έχει κάποια σημασία η Ελλάδα του μέλλοντος να μην αποτελεί απλά έναν γεωγραφικό χώρο; Έναν χώρο πληρούμενο από μία μουσουλμανική πανσπερμία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται πολιτισμικά, πολιτικά και θρησκευτικά; Αν ναι, θα πρέπει να ακολουθήσουμε «παρελκυστικές τακτικές». Για τις αμβλώσεις θα ήταν μια καλή αρχή να επιτρέπονται μόνον κατ’ εξαίρεσιν (υγεία, βιασμοί, ηλικία κλπ.). Χάρις στην τεχνολογία DNA, θα μπορούν εύκολα να εγκαλούνται από την δικαιοσύνη οι «μπούληδες» για να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Ας μην μοιράζονται αλόγιστα επιδόματα σε τεμπέληδες και λαθρομετανάστες προς εξυπηρέτησιν ή καλλιέργεια νέας εκλογικής πελατείας. Ας αποδίδονται αυτά κατ’ αποκλειστικότητα σε Ελληνίδες μητέρες.
Για αρχή, ας ξεκινήσουμε όμως με έναν διάλογο για το τι πραγματικά είναι παρελκυστικό και τι δεν είναι. Η αντικατάσταση ενός ιστορικού ομοιογενούς εθνικού πληθυσμού, χάριν ταχείας και προχείρου επιλύσεως του ασφαλιστικού είναι; Ο θάνατος και ο φόνος είναι;