Για μία δεκαετία σχεδόν η μικρή Μυρτώ, που σε ηλικία 14 ετών – αν δεν κάνω λάθος- είχε κακοποιηθεί και είχε βιαστεί από έναν Πακιστανό δεν είχε χαρεί την παρέμβαση ενός υπουργού. Η μάνα της κουβαλούσε για χρόνια το σταυρό του μαρτυρίου της κόρης της, βασιζόμενη σε ιδιωτικές φιλανθρωπίες, με το κράτος και τη Δικαιοσύνη να μην τολμούν να ψελλίσουν το αυτονόητο. Είμαι δε σίγουρος, ότι αν τη Μυρτώ την είχε βιάσει κάποιος Έλληνας ή αν η Μυρτώ ήταν η αγελάδα που βόσκει κάτω στη λιακάδα, σήμερα θα εξακολουθούσε να είναι πρώτο θέμα και πιθανότατα θα είχε υιοθετηθεί από το ίδρυμα Ωνάσση ή κάποιο άλλο ίδρυμα από τα προβεβλημένα.
Το ιδιο ισχύει και για την έγκυο στη Μαρφίν ή για τον Καντάρη ή για τους ήρωές μας της Πολεμικής Αεροπορίας και των Ενόπλων Δυνάμεων. Όμως όχι. Εδώ και καιρό – και το έχω επισημάνει πολλές φορές – πολλοί, άθελά τους ελπίζω, συμμετέχουν στο βιασμό της λογικής. Ο άλλος μπούκαρε σε κοσμηματοπωλείο και ο γηραλέος ιδιοκτήτης με το γείτονά του τον κτύπησαν και πέθανε και τον κάναμε ήρωα. ΚΑΝΕΝΑΣ μαλάκας δεν θέτει το απλό ερώτημα: Πώς ρε τρελλαμένοι άρρωστοι καταδικάζετε έναν άνθρωπο που δουλεύει στα 70 του για το μεροκάματο; Που ήταν εκεί, ούτε προσχεδίασε κάτι ούτε είχε καμιά όρεξη να συγκρουσθεί με κανέναν;
Αυτά που για εμάς κάποτε ήταν αυτονόητο ότι πρέπει να σεβόμαστε, τον ηλικιωμένο, τη γυναίκα, το παιδί, τον εργαζόμενο, το πραγματικό θύμα, σήμερα τα γυρνούν ανάποδα. Βάλαμε μπροστά τα ζώα σε μία εποχή που πεθαίνουν χιλιάδες άνθρωποι από πολέμους, από φτώχεια, από ανέχεια. Νοιαζόμαστε για την κάθε ανωμαλία, την ώρα που κάποιοι άλλοι άνθρωποι αδικούνται, έχοντας για δεκαετίες δουλέψει σκληρά και βλέπουν τους κόπους τους να πηγαίνουν χαμένοι. Βλέπουμε το έθνος μας να πεθαίνει και καταπίνουμε αμάσητη κάθε βλακεία μας σερβίρεται για να τονώσει τα ενοχικά μας συμπλέγματα.
Αρκετά πια! Αυτό σήμερα με το γαϊδούρι – μιας και μερικοί με έψεξαν για το σχόλιό μου – είναι το αποκορύφωμα του εξευτελισμού του ανθρωπίνου ειδους. Όχι φυσικά γιατί ένας ανόητος βλάχος αποφάσισε να σώσει το γαϊδούρι σέρνοντάς το με ένα αμάξι. Η βλακεία είναι ατέρμονη και ακατανίκητη. Αλλά γιατί «τσιμπήσατε». «Τσιμπήσατε» και «τσιμπάτε» διαρκώς και αφήνετε την κοινωνία μας να συμπαρασύρεται από έναν χείμαρρο βλακείας και παρακμής.
Σήμερα, όπως και κάθε ημέρα, άνθρωποι πεθαίνουν στους δρόμους, σκοτώνονται σε πολέμους, υποφέρουν γιατί δεν έχουν μία στην τσέπη τους κι εσείς ασχολείστε με τα γαϊδουράκια. Ε, όχι. Υπάρχουν προτεραιότητες. Κοιτάξτε να φτιάξουμε αυτόν τον κόσμο για τα παιδιά μας. Γιατί έρχεται ο καιρός που θα έχουν μικρότερη αξία από ένα κανίς ρουαγιάλ ή και ένα κόπρο που σας δαγκώνει τα μπατζάκια. Αν δεν το έχετε καταλάβει, πρόβλημά σας!
